Janboel #5
23 februari 1998: Jan Brouwer en Jan Westra maken er in BouwWereld een Janboel van. Dat betekent een jaar lang genieten van hun briefwisseling over architectuur. Deze editie is geplaatst in BouwWereld 4 d.d. 23 februari 1998.
Janboel #5
Beste Jan,
Dat jij nog tijd vindt om voortdurend achter je brievengleuf te verblijven streelt mijn eer, maar verontrust mij zeer: gleuven moet je tegenwoordig niet langer van achteren bekijken, maar frontaal benaderen. De plooi die voor je het weet overgaat in een gleuf lijkt tegenwoordig een plaats in de architectuurproductie te gaan innemen. Mannen spelen daarin een hoofdrol. Ze klampen zich vast aan DeLeuze zonder hem geheel gelezen te hebben, ze citeren het werk van Lynn, Spuybroek, Oosterhuis en doen verwoede pogingen ook eens een geplooid lichaam te bedenken en te maken. Studenten trekken tegenwoordig als vanzelfsprekend het maaiveld omhoog en verklaren de vrijgekomen holte tot kindercrèche. Zij hebben een blind vertrouwen in de afloop van hun stoute plan, namelijk dat het net de rest wel goed komt. Dat het gemaakt kan worden, dat het verwarmd kan worden, dat de Arbo wordt gerespecteerd en zo voort.
Het aardige van de voorbeelden die jij in je brief noemt, namelijk het Educatorium en de VPRO, is juist dat zij op te de leveren, te meten prestaties scoren. Een bewijs blijkbaar dat het tegengif, dat tegen het venijn van de regelgeving en de autoriteit kan worden ingezogen en die - als een toverdrank - het concept loutert.
Ik zie de twee iets anders dan jij laat voorkomen in je brief. De VPRO-villa is het eindstation van een Hollandse traditie met onvervreemdbare wortels in het verleden: een Vertrouwde Vondeling. Het Educatorium is wellicht het begin van een uitvinders-architectuur waarin het vernuft van het technische concept opgaat in de kracht van de argumentatie die bij het statement hoort: een Schitterend Ongeluk. Iets wat Eindhoven nastreeft.
Wat hebben ze je trouwens toegetakeld in de column. Ik dacht er eerst Benny Jolink of een ander soort zanger in te ontdekken. Wat er van mij overblijft, hoor ik de volgende keer wel van jou. Het is waarschijnlijk een grapje van de hoofdredacteur die een bladzijde eerder wel ongeschonden de (bouw)wereld mag inkijken.
Wreetings,
Jan (Westra)