Architectuur in de muziek

13 maart 2012: Booosting voorzitter Martin Smit schrijft tweewekelijks een column in Cobouw / Opinie.
Dit is column 11.

Architectuur in de muziek

Voordat ik bouwkunde ging studeren kende ik eigenlijk maar één architect: Frank Lloyd Wright. Dat kwam door een liedje van Simon & Garfunkel dat gaat over deze Amerikaanse architect. Het is één grote hommage aan Frank Lloyd Wright. Welke architect zou niet willen dat er zo over hem of haar wordt gezongen: ‘So long, Frank Lloyd Wright. I can’t believe your song is gone so soon’.

De naam architect blijkt een aantal popgroepen wel aan te spreken. Zowel in de Verenigde Staten als Groot-Brittannië bestaat een groep met de naam ‘Architects’. Smaken verschillen natuurlijk, maar vooral de laatste groep maakt wat chaotische muziek. Wel passend bij het beeld dat menigeen van architecten heeft. Dat namen van sommige popgroepen ons architecten soms wat minder vrolijk in de oren klinken laat de Duitse popgroep ‘Einstürzende Neubauten’ zien. Hoewel de groep al weer heel wat jaren geleden is opgericht hadden zij misschien wel een vooruitziende blik. Het wordt ook nog versterkt door hun muziek: het klinkt allemaal wat somber.

Midden jaren zestig besloten de Engelse architectuurstudenten Roger Waters en Nick Mason dat het maar beter was om niet met de architectuurstudie door te gaan maar om muziek te gaan maken. Ze richtten samen met een paar andere studenten Pink Floyd op. Gezien hun enorme succes is dit wel de juiste beslissing gebleken.

Wie weet zijn er op dit moment ook een aantal muzikale architectuurstudenten die besluiten een popgroep op te richten. Een mooie naam zou dan kunnen zijn: ‘Oplevende Nieuwbouw’. We horen het wel.

Martin Smit is architect en voorzitter van Booosting

Alle Cobouw columns van Martin Smit