BOOOSTING 3.0.
16 januari 2019: Verhaal dat mede-booosting-oprichter Jan Brouwer voorlas tijdens de viering van 30 jaar Booosting, op 11 januari 2019.
BOOOSTING 3.0.
verjaardag
Weet u nog toen u 30 jaar werd? Werd er een feestje voor u gebouwd? Als dat al het geval was, weet u vast niet meer wat er precies gebeurde.
Ik weet nog wel wat er gebeurde op mijn 30e verjaardag. Ik had een opdracht voor de oliemaatschappij Esso om een demontabele toren te ontwerpen om aan te geven waar de volgende benzinestations zouden worden gebouwd. Een Booostingachtige opgave dus. De automobiliteit ontwikkelde zich zo snel dat men de benzine-aftappunten niet snel genoeg kon realiseren. Vandaar alvast de aankondiging: Binnenkort kunt u hier Esso tanken (inclusief tijger).
Op mijn verjaardag had ik een afspraak bij de directie van de maatschappij in de zgn. Rode Olifant in Den Haag. Met plan en maquette meldde ik mij aan de Zuid Hollandlaan hoek Jozef Israëlslaan en werd opgehaald door een secretaresse. Ik stapte de naar mijn gevoel reuzenkamer van de directeur binnen en struikelde daarbij over de drempel. Het enige dat ik nog kon uitbrengen was: "Ziet u wel, de toren is demontabel." Ik kreeg wel de opdracht.
Laat het overigens duidelijk zijn, ik denk niet dat Booosting demontabel is. Integendeel zou ik zeggen.
Het genoemde voorval is overigens meer dan een halve eeuw geleden.
Een citaat van Michel Houellebecq: “In het algemeen zult u heen en weer geslingerd worden tussen angst en verbittering. In beide gevallen is alcohol een steun. Waar het om gaat is dat u die paar momenten van rust weet te vinden die nodig zijn voor de verwezenlijking van uw oeuvre. Ze zullen kort zijn; doe uw best om ze aan te grijpen. Wees niet bang voor het geluk. Het bestaat niet.”
Einde citaat.
Booosting 25 jaar - Glimpses of the Future
Herinnert u zich nog het Booosting 25-jaarsfeestje?
Dat waarschijnlijk wel.
U kent nog “Glimpses of the future”. De door Mick (Eekhout) geredigeerde bundel essays waarin Booosting 25 jaar vooruitkijkt. Een tiental citaten hieruit:
1. De traditionele opdrachtgever- ontwikkelaar of woningbouwcorporatie - transformeert naar een samenwerkingsvorm waarbij vele partijen, inclusief de afnemer, hun bijdragen kunnen leveren aan het resultaat van het bouwproces.
2. Materieel bezit wordt minder vanzelfsprekend. Vluchtigheid zal duurzaamheid gaan overtroeven in de jongere generaties.
3. Het nadenken over de toekomst wordt belangrijker dan het oplossen van de problemen van vandaag.
4. De verandering kan dus alleen nog komen uit een parallel gebied buiten de normale bouw.
5. Gebouwen worden grondstofbanken van de toekomst. “Ontwerpen voor herbestemming” wordt de slogan.
6. Een kleinere ecologische “footprint” maken in de bouw, meer met regenereerbare materialen werken en in materiaaltechnisch opzicht weer veel zuiniger ontwerpen.
7. Mogelijk is er een rol weggelegd voor een nieuw soort adviseur die het gat tussen de ontwerpers en uitvoerende vult en de twee dichter bijeen kan brengen.
8. De rol van de architect in deze context is letterlijk die van de industrieel ontwerper, in dienst ook van de industrie. Het systeem en de opties worden ontworpen, niet specifiek het gebouw of de woning.
9. De invloed van de informatietechnologie zal veel ingrijpender worden dan de fysieke realiteit van het bouwen.
10. Daarom kan worden gesteld: werken aan (gebouwen en) infrastructuren wordt voorspellen en interveniëren in plaats van “bouwen en onderhouden”.
Nog een deel uit de epiloog door het Booostingbestuur: “Innovatie en vooruitgang in de bouw spruiten voort uit een voortdurende dialoog, waarbij men van elkaar leert en elkaar inspireert. De waarde van een platform als Booosting is daarmee actueler dan ooit.”
Genoemde citaten zijn willekeurig genomen uit een tiental verschillende essays. Essays met een behoorlijke diepgang dus.
Susanna Wröbel en madame Olga Pognoma
Vaak komt een gesprek over architectuur en bouwen niet uit boven het verzonnen gesprek dat beeldend kunstenaar Henri Plaat optekende tussen de vleugelpianiste Susanna Wröbel en madame Olga Pognoma, een schrijfster.
Als illustratie van de vergelijkbare diepgang lees ik een deel van het gesprek voor.
Madame O: "Hoe voelt u zich nu?"
Susanna: "Gaat, gaat.... als ik alleen maar even kan zitten op deze hoge stoel. Heeft u eigenlijk uw nieuwe boek al af?"
Madame O: "U bedoelt “Hedwig het Cathedraalmeisje”? Of mijn verkorte novellenbundel “Het onvervangbare X-been van Madame Duchamp” of die roman “Conductrice Toen en Nu”?"
Susanna: Neen, ik bedoel die detective “De geluiden van de maîtresse van Graaf Bolansk”."
Madame O: "Neen... neen... o neen... nog lang niet. Iik kan namelijk het probleem niet aan van het lijk dat gevonden is buiten in het tuinhuisje van de graaf. Maar, speelt u altijd nog piano?"
Susanna: "Jawel maar als je zo oud bent als ik, gaat de vleugel sneller stuk. Want als je leeftijd toeneemt, ga je vanzelf harder spelen. Ik denk dat het wel met de dood te maken heeft. Trouwens, een oud Pools spreekwoord spreekt zelfs van Oud zijn doet rammen.”
Madame O: "Jee....ja....dat doet mij weer denken aan dat Estlandse spreekwoord: “Als men morgen niet speelt met het leven, dan speelt men vals. Als men over een week pas speelt, verkrijgt men valse tonen.”
Susanna: Nu u dat zegt, haak ik direct in met dat Franse spreekwoord: “Een piano is pas dan een piano als men de toetsen verwisselen kan zonder dat men de pedalen gebruikt.""
Einde citaat.
Baarlijke onzin natuurlijk. De vergelijking met de diepgang van Booosting is evident.
rol booosting
Booosting kent zijn ups en downs, gelijk aan het normale leven. Ik heb het gevoel dat de club zich nu weer behoorlijk roert. Dat is ook strikt noodzakelijk. De maatschappelijke en politieke discussies over de energietransitie, de klimaatverandering, de materiaalschaarste, het circulaire bouwen en de transitie van de bestaande gebouwenvoorraad smeken om antwoorden.
De integraliteit van ontwerp en technologie wordt steeds belangrijker. Hierin kan en moet Booosting een rol vervullen. Dat zijn we verplicht aan de maatschappij. Het werk van Booosting is nog lang niet afgerond.
De periode van de eerste 30 jaar is niet te beschouwen als een aanloop naar een sprong die vervolgens wordt opgemeten en dat was het dan. Ook gaat de vergelijking met de marathon niet op. Die is na 42 km en een paar meter afgelopen, maar meer met de superprestige sport waarbij je eerst in zwembroek in het koude water moet, daarna 150 km moet fietsen en dan nog de marathon moet lopen. Zoiets dus.
een beetje trots
Maar een klein beetje een gevoel van trots mogen we wel hebben.
Om dit te onderstrepen een citaat uit het gedicht “Vervulling” van Ilja Leonard Pfeijffer:
Ons werk bleef niet onopgemerkt
ze kantelden ons project
wij werden gezet op de nieuwe formulieren
die wij acronomisch gecodeerd
met de ontkenningsmachine bevestigd
dienen af te haken en volgens een instructie
op hoofdpunten in concreto om te draaien
en reeel zijn wij
als mick en jan zo onmisbaar geworden
nu willen wij met enige regelmaat nog
de doppen van de flessen schreeuwen
want wij blijven achteraf
achteraf zeer zeker ja GEWELDIG.
Volhouden dus
Ik hoop er bij de viering van het volgende lustrum weer bij te zijn, desnoods achter de rollator.
Dank voor uw aandacht.
meer info
aankondiging 30 jaar Booosting